هیچکس بدرستی مبدا پیدایش سبک باگواژانگ را نمی داند. نوشته های بر جا ی مانده از گذشته چنین می گویند که شخصی بنام تائگ های چوان (Tang Hai chuan) از منطقه ونان هسین واقع در استان هوپی چین (1798-1879) این هنر رزمی را از راهبی تائو ئیست و گمنام که در معابد کوهستانی ایالت کیانگسو زندگی می کرده آموخته است. فلسفه پاکوا از کتاب آی چینگ (I-ching) یا یی چینگ = کتاب تقدیرات یا کتاب تغییرات و هشت وجهی های معروف آن موسوم به هشت دیاگرام گرفته شده است و بطور خلاصه اینکه مشت زنی با گوا با تغییرات همراه می باشد. همه چیز در پاکوا همچون طبیعت در حال سیلان و تغییر از صورتی به صورتی دیگر می باشد و هرگز آرام نمی گیرد و متوقف نمی شود در ژست ها و حرکات این هنر، دشمن همیشه در درون مرکز دایره ای فرضی تصور می گردد. که مبارز سبک پاکوا در محیط این دایره و رو به حریف درحال حرکت می باشد. و حملات و حرکات گردشی و انفجاری خود را بگونه ای غافلگیرانه و مقتدرانه بر ضد حریف بکار می گیرد. استفاده از چی چابکی حرکت بر مسیر منحنی - استفاده از نیروی وزن و تغییر مسیر  دادنهای صاعقه وار، موجب تمایز این هنر از هنر های رزمی دیگر می گردد. امروزه در معبد و مدرسه  تای چی وودانگ، هنر تای چی را با هنر پاکوا در هم آمیخته اند و تخصص جدید را پاکوا- تای چی نام نهاده اند.