وی در کتابی متذکر می گردد که در سال 1925 در شهر شانگهای مشغول تدریس در کالج هنر های زیبای دانشگاه چی نان بوده است و متاسفانه مبتلا به بیماری سل می گردد و حالش به شدت به وخامت می گراید. سپس به توصیه عموی خود به یادگیری و آموزش فرم تای چی سبک یانگ در نزد پروفسور یانگ می پردازد. وی نوشته است که در عرض چند ماه خونریزی های درونی بدن وی قطع گردیده و دمای بدنش به صورت طبیعی در آمده و در مدت کمتر از یکسال، سرفه های وی برطرف می گردد. با ادامه تمرینات تای چی، در مدت 6 تا 8 سال، نگرانی هایی از قبیل سستی دندانها- تیرگی و کاهش بینایی چشمی و عد م تمرکز قوای ذهنی و فکری کاملا از بین می روند.

 وی پس از سالها تلاش و تمرین به درجه استاد بزرگی در هنر تای چی چوان نایل گردیده و فرم بلند 108 حرکتی تای چی یانگ را به فرمی 37 حرکتی بنام 37 گام چنگ مان چینگ تبدیل نموده و آنرا جهت آموزش به غربیان ساده می نماید . وی یکی از استاید پیشگام در آموزش تای چی به مردم مغرب زمین بوده و ابتدا در تایوان و سپس در امریکا به تدریس سبک خود پرداخت سبک چنگ مان چینگ امروزه یکی از مشهورترین سبک ها در ممالک غربی خصوصا امریکا است.